Αρχαιολογικό Πάρκο Δίου ΙΕΡΟ ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΙΟΣ

     συρραφή

Δίον Πιερίας

Το Δίον (παλαιότερη ονομασία Μαλαθριά) είναι μεγάλος οικισμός του νομού Πιερίας με 1.336 κατοίκους (απογρ. 2001) και ανήκει στο Δήμο Δίου - Ολύμπου). Βρίσκεται σε υψόμετρο 30 μ., στα ερείπια του αρχαίου Δίου, 15 χιλιόμετρα νότια της Κατερίνης. Αποτελεί έδρα του ομώνυμου Δημοτικού Διαμερίσματος του δήμου Δίου. Το δημοτικό διαμέρισμα έχει 2 οικισμούς, το Δίον και τα Πλατανάκια και 1.554 κατοίκους. Στον οικισμό Πλατανάκια έχουν εγκατασταθεί πρόσφυγες από την περιοχή του Ευξείνου Πόντου. Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι η γεωργία (καπνά) και η κτηνοτροφία, ενώ ο αρχαιολογικός χώρος και το Μουσείο του Δίου έχουν αναπτύξει και τουριστικά την περιοχή. Στο Δίον λειτουργεί κάθε χρόνο και Έκθεση Ψηφιδωτού στο Κέντρο Μεσογειακών Ψηφιδωτών στα πλαίσια του Φεστιβάλ Ολύμπου. Από αθλητική άποψη, πρέπει να αναφερθεί η ύπαρξη του Ομίλου Φιλάθλων Δίου, με την επωνυμία "Ο Δίας"…..

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AF%CE%BF%CE%BD_%CE%A0%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82

ΙΕΡΟ ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΙΟΣ

Περιγραφή

Η λατρεία του Ολυμπίου Διός υπήρξε αρκετά σημαντική για τους Μακεδόνες. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το τέμενος του Διός στο Δίον βρίσκεται κοντά στο ρωμαϊκό θέατρο. Δυο επιγραφές που βρέθηκαν εκεί οδηγούν στην ταύτιση του ιερού χώρου. Η πρώτη αποτελεί μια επιστολή του Φιλίππου Ε΄, με την οποία διευθέτησε τα σύνορα ανάμεσα στους Δημητριείς και τους Φεραίους στη Θεσσαλία. Η δεύτερη επιγραφή είναι ένα ψήφισμα της πόλης του Δίου, το οποίο χρονολογείται στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. Και στις δυο αυτές επιγραφικές μαρτυρίες αναφέρεται ρητά ότι έπρεπε να τοποθετηθούν στο ιερό του Ολυμπίου Διός…..

http://odysseus.culture.gr/h/2/gh251.jsp?obj_id=980

Δεκαοχτούρα

Η δεκαοχτούρα (επιστημονικό όνομα:Streptopelia decaocto - Στρεπτοπέλια η δεκαοκτώ) είναι ένα είδος του γένους Στρεπτοπέλια (Streptopelia) των περιστερίδων, ιθαγενές στην Ασία και την Ευρώπη, που έχει πρόσφατα εποικίσει και τη Βόρεια Αμερική. Έχει μεσαίο μέγεθος, με μήκος 30-33 εκατοστά από την άκρη του ράμφους μέχρι της άκρη της ουράς, άνοιγμα φτερών 47-55 εκατοστά και βάρος 125-240 γραμμάρια. Το συνολικό χρώμα του είναι στιλβωμένο γκρι με ροζ-γκρι, λιγάκι πιο σκούρο από πάνω απ' ότι από κάτω, με ένα μπλε γκρι υποπτέρυγο μπάλωμα. Τα φτερά της ουράς είναι στιλβωμένο γκρι από πάνω και έχουν σκούρες γκρι άκρες από κάτω στην άκρη λευκών φτερών. Έχει ένα μαύρο ημι-κολλάρο στην άκρη του οποίου βρίσκεται λευκό στον αυχένα, από όπου και παίρνει το όνομά του. Τα κοντά πόδια είναι κόκκινα και το ράμφος είναι μαύρο. Η ίριδά του είναι κόκκινη, αλλά τα μάτια από απόσταση φαίνονται μαύρα, καθώς η κόρη του είναι σχετικά μεγάλη και μόνο ένα στενό δακτυλίδι της καφεκόκκινης ίριδας φαίνεται γύρω από τη μαύρη κόρη. Η διαφορές μεταξύ των δύο φύλων είναι πολύ λίγες, ενώ τα νεαρά πουλιά ξεχωρίζουν επειδή το κολάρο τους δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως…….

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%BF%CF%87%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1

O μύθος της δεκαοχτούρας

δεκαοχτούρα είναι ένα πουλί γνωστό σε όλους μας εδώ. Και στις πόλεις έχω συναντήσει πολλές. Μοιάζει με περιστέρι, αλλά είναι μικρότερη σε μέγεθος, έχει σταχτί χρώμα και μια λωρίδα γύρω γύρω από το λαιμό της μαύρη ή πράσινη σκούρα. Το κελάηδημα της δεκαοχτούρας μοιάζει σαν του κούκου αλλά διακεκομμένο ,κούκουου …κούκ, ακούγεται έτσι, αλλά αν προσέξει κανείς καλύτερα λέει βούβουου …βου …κάπως έτσι.
Ο ήχος αυτός σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση οφείλεται σε στην απεγνωσμένη προσπάθεια μιας κοπέλας να πείσει για τον αριθμό δεκαοχτώ… Επομένως ,η λαλιά της δεκαοχτούρας, είναι παράφραση του δεκαοχτώ(δε διακρίνω ομοιότητα).
Κάποτε πριν πολλά χρόνια, ήταν μια πανέμορφη κοπέλα, αξιολάτρευτη και πρώτη νοικοκυρά. Πολλά παληκάρια την ποθούσαν και όλες οι γυναίκες(πεθερές) τη ήθελαν για νύφη τους. Την καρδιά της όμορφης κοπέλας, κέρδισε ένα παληκάρι, το οποίο και παντρεύτηκε ,παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας του. Η πεθερά τυφλωμένη από ζήλεια και εγωισμό δεν έβλεπε πόσο πολύ αγαπιούνταν οι δυό νέοι κι έκανε τα πάντα ,για να τους χωρίσει. Ανάγκαζε την- υπάκουη πάντα- νύφη να κάνει ένα σωρό δουλειές, μέχρι να αγανακτίσει και να φύγει. Η κοπέλα υπέμενε καρτερικά, όλες τις δοκιμασίες, τις ταπεινώσεις, την αχαριστία της κακιάς πεθεράς …για την αγάπη του άντρα της……..

https://xiromeritissa.wordpress.com/2012/07/14/o-%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%BF%CF%87%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1%CF%82/

Το Γαϊδουράγκαθο ή Άγρια Αγκινάρα

Το κοινό γαϊδουράγκαθο (Onopordum acanthium - Ονόπορδον το ακάνθιον) ευδοκιμεί σε χώρες με μεσογειακό και ηπειρωτικό κλίμα, στην Ελλάδα, Μικρά Ασία, Δυτική Ασία ενώ έχει εισαχθεί σε πολλά ακόμα μέρη ανά τον κόσμο. Θέλει καλοκαίρια ξηρά και εδάφη αμμώδη ή αργιλώδη, πλούσια σε άσβεστο…..

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CF%8A%CE%B4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%BF

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Η γιορτή της μητέρας ή ημέρα της μητέρας είναι κινητή εορτή προς τιμήν της μητέρας και της μητρότητας. Στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες, γιορτάζεται την δεύτερη Κυριακή του μήνα Μάη. Οι πρώτες αναφορές για Γιορτή της Μητέρας και της μητρότητας έρχονται από την αρχαία Ελλάδα. Η μητέρα Γη (Γαία) σύζυγος του Ουρανού είναι η προσωποποίηση της φύσης, που γεννά όλο τον κόσμο και λατρεύεται σαν η υπέρτατη θεότητα. Η λατρεία περνά στη συνέχεια στην κόρη της, Ρέα, σύζυγο και αδερφή του Κρόνου. Η Ρέα λατρεύεται σαν η "Μητέρα των Θεών", καθώς φαίνεται να είναι η πρώτη, που γέννησε με τοκετό και ανάθρεψε τα παιδιά της με μητρικό γάλα. Οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν τιμές στη Ρέα κάθε άνοιξη, καθώς ήταν και θεά της γης και της γονιμότητας. Καθιερώθηκε τον 20ό αιώνα και προέρχεται από το αγγλικό και το αμερικανικό κίνημα των γυναικών. Η Αμερικανίδα Ann Maria Reeves Jarvis διοργάνωσε για πρώτη φορά το 1865 ένα κίνημα με το όνομα Mothers Friendships Day και συναντήσεις με το όνομα Mothers Day Meetings, κατά τις οποίες οι μητέρες αντάλλασσαν απόψεις και εμπειρίες. Το 1870 η Julia Ward Howe διοργάνωσε μια εκδήλωση φιλειρηνικής συγκέντρωσης μητέρων με το σλόγκαν peace and motherhood με σκοπό, τα παιδιά να μην στέλνονται στον πόλεμο. Στην Ελλάδα η γιορτή της μητέρας συνδέθηκε με την εορτή της Υπαπαντής (2 Φεβρουαρίου). Τότε η ορθόδοξη εκκλησία γιορτάζει την Παναγία με τον Ιωσήφ που πηγαίνουν τον 40ήμερο Ιησού στο Ναό για ευλογία. Να "σαραντίσει", με σύγχρονη ορολογία. Μια κίνηση που ακόμα σήμερα κάνουν οι χριστιανές μητέρες (Σαραντισμός). Ο παράλληλος εορτασμός της μητέρας ξεκίνησε το 1929 με προφανή τον συμβολισμό. Όμως κατά την δεκαετία του 1960, ο εορτασμός ατόνησε και ενισχύθηκε η δυτικόφερτη συνήθεια εορτασμού της 2ης Κυριακής του Μαΐου. Η εκκλησία όμως επιμένει στην παλαιά ημέρα εορτασμού και διοργανώνει σχετικές εκδηλώσεις.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82

http://www.sansimera.gr/worldays/22