ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ. 

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΡΡΑΦΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΣΤΟ ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ. 

Άποψη από «συρραφή» Φωτογραφιών 

στον Παλιό Φάρο στο Πόρτο Ράφτη.

Κατεβαίνοντας για …Υδροληψία το Πυροσβεστικό Ελικόπτερο

Απο μια Επίσκεψη Παλιότερα
(Φώτο από σλάιντς) στης Πετριές Ευβοίας
(Άγιοι Απόστολοι)

Το Γραφικό Γαλαξίδι

The Graphic Galaxidi

Γαλαξίδι

Galaxidi

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B9

Μνημείο Αγνώστου Στρατιώτη

μια ..χαμηλή πτήση (από το περιστέρι).

Η Πλατεία Συντάγματος είναι μεγάλη πλατεία στο κέντρο της Αθήνας, γύρω απ' την οποία αναπτύχθηκε η ομώνυμη συνοικία. Βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το κτήριο των Παλαιών Ανακτόρων, την σημερινή έδρα της Βουλής των Ελλήνων. Η πλατεία είναι στενά συνδεδεμένη με την αθηναϊκή και ελληνική ιστορία. Ως το Σεπτέμβριο του 1843 ονομαζόταν «Πλατεία Ανακτόρων». Πήρε τη σημερινή της ονομασία έπειτα από την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843, με την οποία ο Βασιλιάς Όθωνας υποχρεώθηκε, από την στρατιωτική φρουρά της Αθήνας που είχε συγκεντρωθεί στην Πλατεία Ανακτόρων, να συγκαλέσει εθνοσυνέλευση και να παραχωρήσει Σύνταγμα…..

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CE%A3%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82

Το Μνημείο του άγνωστου στρατιώτη βρίσκεται στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά από το κτίριο της Βουλής των Ελλήνων. Κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1930 και, όπως όλα τα μνημεία αυτού του τύπου, είναι ένα κενοτάφιο προς τιμή των πεσόντων στους πολέμους. Το πρώτο μνημείο στον άγνωστο στρατιώτη του αγώνα του 1821 στήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1858, με απόφαση του δήμου Ερμούπολης Σύρου…..

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%AC%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85_%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7_(%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1)

Κάνοντας Σέρφινγκ μπροστά το νησάκι «Ράφτη» στο Πόρτο Ράφτη

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%83%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1

Ένας Αξιαγάπητος Φίλος του Ανθρώπου ο Σκύλος
(κοντά στη θάλασσα)

Γερμανικός ποιμενικός

Ο Γερμανικός ποιμενικός, (Shäferhund) είναι ράτσα σκύλου, γνωστή στην καθημερινότητα ως λυκόσκυλο.

Ιστορία

Ο Γερμανικός Ποιμενικός είναι ουσιαστικά αποτέλεσμα επιμειξίας τριών διαφορετικών τύπων γερμανικών ποιμενικών του 19ου αιώνα: 

α. του ποιμενικού της βόρειας φυλής,

β. του ποιμενικού της νότιας φυλής και

γ. του ποιμενικού της Θουριγγίας. Το τελευταίο έπαιξε και το σημαντικότερο ρόλο στην τελική διαμόρφωση του πρώτου λυκόσκυλου. Πρόκειται για σχετικά καινούρια ράτσα, με τις ρίζες του να χρονολογούνται στο 1899. Η λαοφιλή ονομασία «λυκόσκυλο» ή ενίοτε ακόμα και «λύκος» σκέτο, προήλθε από μια πειραματική ανάμειξη ανάμεσα σε λύκο και σκύλο που έκαναν επιστήμονες το 1920. Όμως, τα πρώτα σκυλιά ήταν τόσο άγρια που δεν μπορούσαν να γίνουν οικόσιτα. Το σημερινό «λυκόσκυλο» έχει δημιουργηθεί από επιλεκτική αναπαραγωγή των πιο «ήρεμων» σκυλιών. Μαζί με το Χάσκυ, θεωρείται ως το ένα από τα δύο είδη σκύλων με την εντονότερη εμφανισιακή ομοιότητα με τον λύκο.

Βασικά Χαρακτηριστικά

O Γερμανικός Ποιμενικός έχει διαστάσεις:

·        ύψος: αρσενικό 60-65 εκατοστά / θηλυκό 53-60 εκατοστά (στο ακρώμιο, κοντά στον αυχένα)

·        μήκος: μεγαλύτερο κατά 10-17% του ύψους του

·        βάρος: αρσενικό 30-40 κιλά / θηλυκό 22-32 κιλά

·        μέση διάρκεια ζωής: 9,7 - 10 έτη^[1]

Τα χρώματα του τριχώματος είναι μαύρο με πυρόξανθο ή μαυριδερό με πυρόξανθο, ενίοτε και εντελώς μαύρο, ακόμα και μαυριδερό με λευκό ή λευκό. Η φροντίδα του, ανάλογα με την τρίχα του, είναι κανονική έως χρονοβόρα. Τα αυτιά του είναι πάντα όρθια.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82

Ένα Αυτοκίνητο Wolseley εποχής 1965 – 67;

Η Wolseley 15/60 είναι ένα αυτοκίνητο που παρήχθη 1958-1961, και στη συνέχεια, όπως το Wolseley 16/60 , από το 1961 έως το 1971. Ο 15/60 ήταν η πρώτη της μεσαίου μεγέθους Pininfarina -styled αυτοκίνητα που κατασκευάζονται από το British Motor Corporation (BMC). Ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1958 ως μέρος της BMC είναι Wolseley μάρκα, το σχέδιο θα μπορούσε ενδεχομένως να μοιραστεί με επτά άλλες μάρκες . Όλα τα αυτοκίνητα είχαν ενημερωθεί το 1961 με ένα μεγαλύτερο κινητήρα και νέες ονομασίες μοντέλο. Η Wolseley 16/60 ήταν η τελευταία, στην παραγωγή μέχρι 24 Απριλίου 1971.

http://en.wikipedia.org/wiki/Wolseley_15/60

Το Ελικόπτερο Erickson Air- Crane ενώ παίρνει νερό από τη Θάλασσα 
στο Πόρτο Ράφτη το 2011

Μέρος Γ’

Λίγες Φωτογραφίες (που μας παραχώρησαν) η Σοφία και η Ελευθέρια από Επίσκεψη τους (σχολική εκδρομή) στην Ακρόπολη 28/4/2014

Της ευχαριστούμε!!

συρραφή

Ερέχθειο

Κατά τη μυθολογία στο σημείο αυτό έγινε η φιλονικία της Αθηνάς και του Ποσειδώνα για την κυριαρχία της πόλης. Ο θεός της θάλασσας Ποσειδώνας χτύπησε το βράχο με την τρίαινα και ξεπήδησε θαλασσινό νερό. Με τη σειρά της η Αθηνά χτύπησε με το δόρυ της και φύτρωσε η ελιά. Οι θεοί που ήταν κριτές έδωσαν τη νίκη στην Αθηνά. Οι Αθηναίοι όμως θέλοντας να συμβιβάσουν τους δύο αντίπαλους θεούς τούς αφιέρωσαν από ένα ιερό κάτω από την ίδια στέγη. Έτσι χτίστηκε το πιο ιδιόμορφο από τα οικοδομήματα της Ακρόπολης από άποψη αρχιτεκτονικού σχεδίου. Στο σημείο αυτό κατά τη μυθολογία είχε την κατοικία του ο βασιλιάς Ερεχθέας, που αργότερα ταυτίστηκε με τον Ποσειδώνα. Γι’ αυτό και ο ναός πήρε το όνομά του από το μυθολογικό αυτό βασιλιά της Αθήνας. Ο ναός χτίστηκε μεταξύ 425 και 406 π.Χ. με σχέδια του αρχιτέκτονα Καλλίμαχου και είναι ένα από τα αριστουργήματα του ιωνικού ρυθμού. Εσωτερικά ο ναός ήταν χωρισμένος σε δύο μέρη. Το ανατολικό μέρος προς την πρόσοψη ήταν της Αθηνάς, το άλλο του Ποσειδώνα. Στο ιερό της Αθηνάς βρισκόταν το ξόανό της, ένα άγαλμά της δηλαδή κατασκευασμένο από ξύλο ελιάς, για το οποίο πίστευαν ότι είχε πέσει από τον ουρανό. Στο ιερό του Ποσειδώνα, όπου κατεβαίνει κανείς με δώδεκα σκαλοπάτια, η ξηλωμένη σ’ ένα σημείο στέγη και οι τρεις τρύπες στο βράχο του δαπέδου, προκλήθηκαν από το χτύπημα της τρίαινας του θεού, όπως πίστευαν οι αρχαίοι. Το πιο γνωστό όμως μέρος του Ερεχθείου είναι η «Πρόστασις των Κορών», οι περίφημες δηλ. Καρυάτιδες. Πρόκειται για ένα σκεπαστό μπαλκόνι, του οποίου η στέγη στηρίζεται όχι σε κίονες, αλλά σε έξι αγάλματα Κορών εξαιρετικής τέχνης.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7_%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD#.CE.95.CF.81.CE.AD.CF.87.CE.B8.CE.B5.CE.B9.CE.BF

Φωτογραφίες από το Καλλιμάρμαρο Στάδιο

Παναθηναϊκό Στάδιο γνωστό και ως Καλλιμάρμαρο

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C_%CE%A3%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF

Άλλες δυο Φωτογραφίες 

(από φιλμ αυτή τη φορά και πιο παλιές) 

από της «Πέτρες» στην Πέτρα το εκκλησάκι είναι της Αγία Τριάδος 

(το επισκέπτονται ανεβαίνοντας με σκάλα).

Στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής δεσπόζουν οι δυο μεγαλοπρεπείς βράχοι. Ο ένας εκ των βράχων, από την Β.Α. πλευρά έχει ύψος 15-18 μέτρα και από την Β.Δ. πάνω περίπου από 30 μέτρα, ο άλλος και μεγαλύτερος βράχος, από τη Ν.Α. πλευρά υπερβαίνει τα 25 μέτρα ενώ απ' τη Β.Δ πρέπει να υπερβαίνει τα 55 μέτρα. Η ανάβαση στο βράχο πρέπει να γινόταν στο παρελθόν με ξύλινη σκάλα, ενώ σήμερα γίνεται με κανονική σκάλα από σκυρόδεμα η οποία έχει 68 περίπου σκαλοπάτια και κατασκευάστηκε το έτος 1970……

http://www.zagori.gov.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=505:2011-04-15-11-15-14&catid=108:dimotika-diamerismata&Itemid=551

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΑ 
ΤΟΥ PEUGEOT OWNERS CLUB ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΙ 
ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ

Οι φωτογραφίες είναι από φιλμ

Λίγες Φωτογραφίες από το Ζάππειο

Το Ζάππειον μέγαρο ή Ζάππειο είναι ένα από τα πιο σημαντικά κτήρια της Αθήνας, γύρω από το οποίο αναπτύχθηκε η ομώνυμη συνοικία. Η κατασκευή του χρηματοδοτήθηκε από τον Ευάγγελο Ζάππα και βρίσκεται στον Εθνικό Κήπο. Το νεοκλασικό μέγαρο είναι συνυφασμένο με την ιστορία της νεώτερης Ελλάδας και σήμερα χρησιμοποιείται για δημόσιες και ιδιωτικές εκθέσεις και τελετές……

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%AC%CF%80%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CE%BD_%CE%BC%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%BF

Ευχές  για  ένα  Ωραίο  και  Καλό  Μήνα

για  Όλους  και  Όλες

Μάιος

Ο Μάιος ή Μάης (Καλομηνάς στα ποντιακά), είναι ο πέμπτος μήνας του έτους κατά το Ιουλιανό και Γρηγοριανό Hμερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Στο αττικό ημερολόγιο ήταν ο ενδέκατος μήνας Θαργηλιών που αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα 23 Απριλίου-23 Μαΐου. Οι λατίνοι συγγραφείς τον εκφέρουν πάντα με τη λέξη «mensis» (μήνας) ή Kalendae (καλένδες)

Ο Μάιος στην ιστορία

Κατά τον Πλούταρχο (Βίος Νουμά 19) η ονομασία του Μήνα (Maja) προήλθε από το όνομα της νύμφης Μαίας που ήταν η ομορφότερη από τις Πλειάδες τις επτά κόρες του Άτλαντα (Ατλαντίδες) και της Πλειόνης και μητέρα του θεού Ερμή στον οποίο ο μήνας αυτός ήταν αφιερωμένος. Από άλλους υποστηρίζεται ότι αυτό το όνομα είναι προσδιοριστικό πρεσβύτερης ηλικίας εκ του major (μεγαλύτερος): «Μαϊώρεις γαρ οι πρεσβύτεροι» (Πλούταρχος), ο δε Οβίδιος παράγει το όνομα του μήνα από το Majestas (Μεγαλειότης) που έχει αποδεχθεί και ο τεκτονισμός.

Στην αρχαία Ρώμη κατά τον μήνα Μάιο τελούνταν γιορτές προς τιμή της πηγαίας Νύμφης Ηγερίας, στο άλσος της, προς ανάμνηση των συμβουλών της, που παρέσχε στον Νουμά για τις θρησκευτικές αρχές που εισήγαγε στη Ρώμη. Κατά δε την 1η (Μπόνα Ντέα) και 2η Μαΐου συνεχιζόντουσαν τα από 28 Απριλίου αρχόμενα Φλοράλια, εορτές προς τιμή της θεάς της βλάστησης της Χλωρίδας (Flora). Επίσης κατά τον ίδιο μήνα οι Ρωμαίοι τελούσαν τα "Lemuria" Μειλίχια που ήταν εορτές προς ιλασμό των ψυχών των νεκρών. Στη τέχνη τον μήνα Μάιο οι Ρωμαίοι τον παρίσταναν με μορφή μεσήλικου άνδρα που έφερε πλατύ χιτώνα με μεγάλες περιχειρίδες (σαν το σημερινό ράσο) και έχοντας στη κεφαλή το κάνιστρο γεμάτο άνθη ενώ στα πόδια του υπήρχε ένα παγώνι (ταώς) με ανοιγμένα τα φτερά.

Ο Μάιος συνδέεται επίσης και με την όλη πορεία της Βασιλεύουσας πόλης του Μεγάλου Κωνσταντίνου του οποίου τη μνήμη γιορτάζουμε στις 21 του μήνα. Δέκα ημέρες νωρίτερα γιορτάζονται τα γενέθλια ή εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης κατά το έτος 330 μ.Χ., ενώ στις 29 η μνήμη μας γυρνάει πίσω στην Άλωσή της (1453). Η απόφαση του Κωνσταντίνου να μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στη θέση του αρχαίου Βυζαντίου πάρθηκε το έτος 324. Σύμφωνα με την παράδοση ο ίδιος ο Κωνσταντίνος , κρατώντας ένα ακόντιο, χάραξε τα σύνορα της πόλης που φάνηκαν πολύ μεγάλα στους συμβούλους του. Έτσι τον ρώτησαν πόσο θα προχωρήσει ακόμη, κι εκείνος τους απάντησε: «Θα προχωρήσω μέχρις ότου σταματήσει αυτός που προχωρεί εμπρός μου».

Ο Μάιος στην Ελληνική λαογραφία

Παρ’ όλο που γενικά ο Μάιος θεωρείται ως ο τελευταίος μήνας της Άνοιξης, είναι στην ουσία το μέσο της ανθοφόρας αυτής εποχής αφού το Καλοκαίρι δεν αρχίζει παρά δύο δεκαήμερα μετά το τέλος του, στις 21 Ιουνίου. Ο Μάιος, είναι πράγματι «μήνας χαράς και λατρείας της βλάστησης, με δοξασίες και έθιμα διαχρονικού χαρακτήρα», όπως το παραδοσιακό έθιμο με το πρωτομαγιάτικο στεφάνι το οποίο στολίζει την πόρτα του σπιτιού μέχρι τις 24 Ιουνίου οπότε καίγεται στις φωτιές του Αϊ-Γιάννη. Οι λαϊκές προλήψεις θεωρούν τον Μάιο «μαγεμένο» γι’ αυτό αποφεύγονται οι γάμοι και οι σοβαρές εργασίες στη διάρκειά του, εξ ου και η παροιμία «Στον καταραμένο τόπο, τον Μάη μήνα βρέχει». Όλοι οι λαοί, πάντως, την Πρωτομαγιά γιόρταζαν την ανθοφορία της Φύσης και την απαρχή των «καλών καιρών». Κι ενώ οι λαϊκές παροιμίες, όπως, «Μάη μου, Μάη δροσερέ κι Απρίλη λουλουδάτε» και «ο Μάης έχει τ’ όνομα κι ο Απρίλης τα λουλούδια», προσπαθούν να μας επαναφέρουν στην τάξη, οι παιδικές αναμνήσεις δεν μας το επιτρέπουν. Κι έτσι συνεχίζουμε να τραγουδάμε: «Ο Μάιος μας έφτασε/εμπρός βήμα ταχύ/να τον προϋπαντήσουμε/παιδιά στην εξοχή».

Πρωτομαγιά

Απεικόνιση των διαδηλώσεων στο Σικάγο τον Μάη του 1886.

Η 1 Μαΐου έχει χαρακτηρισθεί σχεδόν παγκόσμια ημέρα αργίας (αν και δεν είναι αργία, είν' απεργία) και διατυπώσεων των διεκδικήσεων των εργαζομένων, αφού είναι συνδεδεμένη με το εργατικό κίνημα όταν το 1886 έγιναν οι μεγάλες διαδηλώσεις στο Σικάγο με αίτημα τα τρία οχτάρια: οχτώ ώρες εργασίας, οχτώ ψυχαγωγία και οχτώ ύπνος. Στην Ελλάδα, η απεργία των καπνεργατών του 1936 στη Θεσσαλονίκη βάφτηκε με αίμα που καταγράφηκε, στις εφημερίδες της άλλης ημέρας, με μια χαρακτηριστική φωτογραφία η οποία έδειχνε μια μάνα να οδύρεται πάνω από το σκοτωμένο της παιδί. Η φωτογραφία εκείνη ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον «Επιτάφιο»: «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες/μέρα Μαγιού σε χάνω…».

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CE%BF%CF%82